Eg har nett lese Arne Helge Teigen si vesle bok «Kors og frelse», med undertittelen «Oppgjør med postmodernistisk kritikk av forsoningslæren». Dette er ei ypperleg bok på hundre sider som alle med åndeleg leiar- og forkynnaransvar bør lesa. Det er ein kombinasjon av innføring i det Bibelen lærer om forsoninga med eit oppgjer med ulike typar fornekting av forsoninga som straffeliding i vår stad. Det som på bokmål heiter «stedfortredende straffelidelse».
I boka vert det referert til ein framståande teologi i USA som kom i tvil om sentrum i forsoninga ut frå negative reaksjonar han møtte, og der spørsmålet var om Gud ikkje kunne tilgje utan oppgjer for synda. Løysinga for han kom ved at han reflekterte over kva tilgjeving er for noko, og Teigen samanfattar resultatet slik:
«Han forstod at tilgivelse er umulig uten at den som tilgir, i en eller annen form bærer omkostningene for det en annen ber om tilgivelse for. Vi har syndet mot Jesus, konkluderte han. Når vi nærmer oss ham, bærer vi med oss alt det som vi har gjort mot andre mennesker, og dermed også mot ham. Når vi ber om hans tilgivelse og nåde, betyr det at vi ber ham om selv å ta seg av det vi skylder ham.
Resonnementet viser oss en enkel sannhet. Den som vil ettergi en annen det vedkommende skylder, må først ta en diskusjon med seg selv. Han eller hun må ta en bestemmelse om ikke å kreve det den andre skylder. I virkeligheten betyr dette at man bestemmer seg for selv å bære omkostningene for det den andre skylder. Noe lignende kan sies om Gud, og det han har gjort for å kunne ettergi oss det vi skylder ham. Gud har, uten at vi er blitt involvert, allerede tatt på seg omkostningene for det vi har syndet mot ham.»
Tilgjeving er altså inga enkel sak, korkje å be om eller å gje. Det er ein som må bera omkostnadene, og det er den som ikkje har gjort noko gale – men som vi har handla galt imot. Når vi trass dette med frimot kan be Gud om tilgjeving i Jesu namn, er det fordi omkostnadene allereie er tekne av den treeinige Gud. Det skjedde ved Jesus død i vår stad, og under Guds dom, på krossen.
Johannes Kleppa
